Przysłowia

« poprzednie (3/9) następne »

Antoni Kępiński

Jest to stare pytanie: czy człowieka przedstawić w formie posągu z twardego i trudno zniszczalnego materiału, czy też w formie oparu, który zmienia swe kształty i gęstość, lub trzciny na wietrze się chwiejącej.

Antoni Kępiński

Tylko człowiek niszczy dla samego niszczenia i tworzy dla samego tworzenia.

Antoni Kępiński

Człowiek nie może być – jak część składowa maszyny – uczuciowo obojętny; musi kochać i nienawidzić, a także być kochanym i nienawidzonym.

Antoni Kępiński

Natura jest zawsze mądrzejsza od ludzkich pomysłów.

Antoni Kępiński

Choć człowiek niejednokrotnie narzeka na pracę, nie może się bez niej obejść.

Antoni Kępiński

Prawo zachowania gatunku zbliża, a prawo zachowania własnego życia oddala jednostki od siebie.

Antoni Kępiński

Na ogół ludzie starzy odsuwają od siebie perspektywę śmierci i końca wszystkiego i zachowują się tak, jak gdyby roztaczał się przed nimi jeszcze długi okres życia.

Antoni Kępiński

Starość – to jesień życia; powinien to być okres owocowania, ale człowiek rzadko ma uczucie, że jego życie było owocne.

Antoni Kępiński

Ludzie, którzy przyjmują swoją starość, nie robiąc z niej problemu, są młodsi od tych, którzy chcą za wszelką cenę zachować swoją młodość.

« poprzednie (3/9) następne »