Przysłowia

« poprzednie (5/6) następne »

Witold Gombrowicz

Miłość i nienawiść są dwoma obliczami tego samego.

Witold Gombrowicz

Literatura nie jest od rozwiązywania zagadnień, ona je stawia.

Witold Gombrowicz

Literatura polska to typowa literatura uwodzicielska, pragnie oczarować jednostkę, poddać ją masie, znęcić do patriotyzmu, obywatelstwa, wiary, służby... To literatura pedagogiczna, więc nie wzbudzająca zaufania. - Dziennik 1953-1956, Kraków 1986

Witold Gombrowicz

Gdy szpetnie podglądamy piękność, coś z naszego wzroku osiada jednak na piękności. - Dzienniki

Witold Gombrowicz

Brzydkie kobiety czasem bardziej uderzają do głowy niż ładne, gdy się podchodzi do nich zbyt blisko. - Iwona, księżniczka Burgunda

Witold Gombrowicz

Jeśli kto kocha tylko piękno i czystość, to kocha zaledwie połowę istoty.

Witold Gombrowicz

(...) ona bez trudności odda swą piękność brzydocie (...) To piękność, która się nie brzydzi! Piękna, ale nie posiadająca wyczucia piękności. I łatwość, z jaką myli się smak kobiety i jej intuicja w wyborze mężczyzny, sprawia wrażenie jakiejś niepojętej ślepoty i, zarazem głupoty - ona zakocha się w mężczyznie dlatego, że taki dystyngowany, albo taki "subtelny", drugorzędne wartości socjalne, towarzyskie będą dla niej ważniejsze od apollińskich kształtów ciała, ducha, tak, ona skarpetkę kocha a nie łydkę, wąsik nie twarz, krój marynarki nie zaś klatkę piersiową. Odurzy ją brudny liryzm grafomana, zachwyci tani patos głupca, uwiedzie szyk wykwintnisia, nie umie demaskowac, daje się nabierać ponieważ sama nabiera. (...) Kobieto! Jesteś antypoezją wcieloną! - Dziennik 1953-1956, Kraków 1986

Witold Gombrowicz

Człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego, chociażby ta dusza była kretyniczna. - Ferdydurke

Witold Gombrowicz

Cóż szkodzi skłamać człowiekowi, którego się gubi?

« poprzednie (5/6) następne »